Την πρώτη επίσημη συνεστίασή του για το 2024 πραγματοποίησε ο Ροταριανός Όμιλος Αθηνών για το 2024, κατά τη διάρκεια της οποίας απονεμήθηκε τιμητικό βραβείο από τον Πρόεδρο του Rotary Club Αθηνών, Αναστάσιο Μπάλλα, στον Πρόεδρο του Propeller Club Πειραιά, Α’ Αντιπρόεδρο του International Propeller Club των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ιδρυτή και CEO του ναυτιλιακού Ομίλου Franman, Κωστή Φραγκούλη, ως ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του στην ελληνική ναυτιλία.
Ο κ. Φραγκούλης στην ομιλία του έκανε μια ιστορική αναδρομή στην ενασχόληση των Ελλήνων με τη θάλασσα, αρχίζοντας από την αρχαιότητα και φθάνοντας μέχρι το σήμερα, δίνοντας έμφαση στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου η χώρα μας έχασε το 65% της πλοιοκτησίας της και παρόλα αυτά κατάφερε τα κατοπινά χρόνια να πρωταγωνιστήσει παγκοσμίως στον ναυτιλιακό τομέα.
Επεσήμανε μάλιστα τον καταλυτικό ρόλο που διαδραμάτισαν τα πλοία τύπου Liberty στην αναβίωση της ελληνικής ναυτιλίας μεταπολεμικά, χαρακτηρίζοντας το χρονικό διάστημα 1948-1960 ως την «περίοδο της μεγάλης επανεκκίνησης». Όπως είπε χαρακτηριστικά, «στο τέλος του πολέμου βρεθήκαμε με μόλις 130 πλοία και στην 9η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Ουσιαστικά, εκείνη την περίοδο καταγράφηκε το restart της ναυτιλίας μας. Οφείλουμε να ξεχωρίσουμε συγκεκριμένα 5 ελληνικούς ναυτιλιακούς ομίλους: του Σταύρου Νιάρχου, του Σταύρου Λιβανού, του Αριστοτέλη Ωνάση, των Υιών Πέτρου Γουλανδρή και των Ρεθύμνη-Κουλουκουντή, διότι εκείνη την περίοδο και σε ένα σύνολο 65 ομίλων, οι συγκεκριμένοι Big 5 πραγματοποίησαν το 40% των συνολικών παραγγελιών σε νεότευκτα πλοία, τα 211 από τα 531. Αυτοί οι πέντε όμιλοι δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την επόμενη μέρα της ναυτιλίας μας».
Και πρόσθεσε: «Τόσο ο Νιάρχος όσο και ο Ωνάσης, ήταν αυτοί που ξεχώρισαν με την ταχεία και τεράστια ανάπτυξη των στόλων τους. Υπήρξαν δε διεθνώς καινοτόμοι και πρωτοπόροι τόσο με την υιοθέτηση των σημαιών ευκαιρίας – ο Νιάρχος της Λιβερίας και ο Ωνάσης του Παναμά – την επινόηση των υπερδεξαμενοπλοίων, ενώ εισήγαγαν και ένα νέο είδος χρηματοδότησης έως και 100% των νέων κατασκευών τους, με μακροπρόθεσμα ναυλοσύμφωνα που εξασφάλιζαν και κατέθεταν ως εγγύηση στις τράπεζες. Γενικά, η πολύ μεγάλη κοινωνική προβολή τους σε διεθνές επίπεδο σε συνδυασμό με το τεράστιο επιχειρηματικό τους έργο εντός και εκτός Ελλάδας, ενέπνευσαν και έδωσαν σημαντική ώθηση στην ελληνική ναυτιλία, ικανή ώστε να φτάσει στην πρωτιά στις αρχές του ‘80».
Όπως είπε ο κ. Φραγκούλης, «μπορεί η Ελλάδα να αποτελεί μόνο το 0,13% του παγκόσμιου πληθυσμού και μόλις το 0,25% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αλλά είμαστε το νούμερο 1 στη ναυτιλία παγκοσμίως από το 1981, κάτι που μας γεμίζει όλους με μεγάλη υπερηφάνεια, και για την πρωτιά, αλλά κυρίως για τη διάρκεια. Η ελληνόκτητη ναυτιλία αντιπροσωπεύει το 21% του παγκόσμιου στόλου και το 59% του ευρωπαϊκού, που σήμερα μεταφράζεται σε 5.500 πλοία και 393 εκατομμύρια dwt, με την Κίνα και την Ιαπωνία στην δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα, και μάλιστα με διαφορά 30% από την δεύτερη Κίνα και 65% από την τρίτη Ιαπωνία. Και μιλάμε για χώρες που βρίσκονται στην πρώτη τριάδα των μεγαλύτερων οικονομιών διεθνώς. Η Κίνα νούμερο δύο και η Ιαπωνία νούμερο τρία, όταν η Ελλάδα είναι μόλις στην θέση 54.
Την περίοδο 1948-2000 χτίζαμε ένα πλοίο κάθε 8 ημέρες, ενώ από το 2000 έως σήμερα οι Έλληνες χτίζουν ένα πλοίο κάθε 3 ημέρες που ισοδυναμεί με 100 πλοία τον χρόνο, δημιουργώντας ένα σύγχρονο στόλο σήμερα με μέσο όρο ηλικίας τα 10 χρόνια – ηλικία κάτω από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Αυτά τα στοιχεία καταρρίπτουν και τον μύθο πως οι Έλληνες είχαν διαχρονικά περιορισμένη ναυπηγική δραστηριότητα. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως οι Έλληνες πλοιοκτήτες άρχισαν τις νέες κατασκευές στα Ιαπωνικά ναυπηγεία πολύ νωρίς, μόλις το 1952 και είκοσι χρόνια μετά στα Κορεάτικα και μάλιστα ο ναυπηγικός κολοσσός Hyundai ξεκίνησε τις δραστηριότητες του το 1972 με τις παραγγελίες των δύο VLCCs του Γεωργίου Σταύρου Λιβανού. Έτσι ουσιαστικά ξεκινάει και η μεγάλη ναυπηγική βιομηχανία της Ν.Κορέας. Αξίζει να σημειωθεί, πως στην Ιαπωνία από το 1952 μέχρι το 2021 χτίσαμε 1910 πλοία και στην Κορέα από το 1974 μέχρι το 2024, 1852. Να τα αυτά, γιατί αποτελούν μέρος του αφηγήματος του Greek Shipping Miracle».
Μάλιστα αναφερόμενος στο μεταφορικό έργο της ελληνικής ναυτιλίας, ο κ. Φραγκούλης ανέφερε πως είναι τεράστιο. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «η ναυτιλία μας, αντίθετα με τους ανταγωνιστές μας, στηριζόταν ανέκαθεν σε ιδιωτικά κεφάλαια. Είμαστε η μεγαλύτερη εμπορική ναυτιλία στο ΝΑΤΟ και η γεωπολιτική διάσταση της ναυτιλίας μας μάς δίνει μια ανυπολόγιστη δύναμη. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών μας είναι το ότι είμαστε ο μεγαλύτερος Cross Trader στόλος. Το ότι μεταφέρουμε το εμπόριο τρίτων χωρών και όχι το δικό μας, λειτουργεί υπέρ μας, καθώς δεν έχουμε ούτε εμπορικούς πολέμους (όπως ΗΠΑ – Κίνα) ούτε εχθρικές σχέσεις (όπως Κίνα – Ιαπωνία/Νότια Κορέα). Οι πελάτες μας, μας επιλέγουν, διότι είμαστε ανταγωνιστικοί και εξαιρετικοί διαχειριστές και επαγγελματίες».
Ο Πρόεδρος του Propeller Club αναφέρθηκε επίσης στην τεράστια συμβολή της ναυτιλίας στην ελληνική οικονομία, με συνολική προσφορά στο ΑΕΠ ύψους 14,1 δισ. ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο την τριετία 2018 – 2021 και πάνω από 148 δις ευρώ ναυτιλιακό συνάλλαγμα τη δεκαετία 2012 – 2022, ενώ αναφέρθηκε και στις 86.000 θέσεις εργασίας που υποστηρίζει η ναυτιλία. Στα δε μυστικά της επιτυχίας ξεχώρισε το ισχυρό DNA του λαού μας, τη ναυτοσύνη, το επιχειρηματικό δαιμόνιο, την παράδοση, την τεχνογνωσία, την εμπειρία, την ευελιξία και το μοντέλο της οικογενειακής διακυβέρνησης.
«Υποκινούμενοι αρχικά από την ανάγκη μας για επιβίωση και στη συνέχεια την ανάγκη για επιτυχία και διάκριση, καθώς και το γεγονός πως έχουμε μάθει να είμαστε ηγέτες και να οδηγούμε την αγορά και τις εξελίξεις είναι αυτά που μας έφεραν και μας διατηρούν σχεδόν επί πέντε δεκαετίες στην πρώτη θέση της παγκόσμιας ναυτιλίας» όπως είπε. Κατέληξε δε λέγοντας πως «η Κίνα είναι μεν ο μεγαλύτερος αντίπαλος μας, αλλά εκτιμώ πως δεν έχει στόχο να μας ξεπεράσει. Αυτό τουλάχιστον εισπράττω μιλώντας με ανθρώπους της ναυτιλίας στην Κίνα. Είναι μια τεράστια χώρα σε φάση μεγάλης ανάπτυξη με 1,4 δισ. πληθυσμό. Αντί λοιπόν να επενδύσουν πχ. 270 εκατομμύρια για να κτίσουν ένα πλοίο LNG, το βρίσκουν προτιμότερο να επενδύσουν σε μια μεγάλη βιομηχανική μονάδα σε μια κωμόπολή τους που μπορεί να δώσει θέσεις εργασίας σε 7.000 ανθρώπους, Πιστεύω ακόμα πως οι συνθήκες σήμερα και η κατάσταση της οικονομίας μας, μαζί με την κατάλληλη κρατική διακυβέρνηση, δίνει μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης και στο ευρύτερο maritime cluster μας, στο λιμάνι του Πειραιά και γενικά τα λιμάνια της χώρας, στην ενίσχυση του ναυτιλιακού μας κέντρου, την αναβίωση της ναυπηγο-επισκευαστικής που -για μένα- είναι το μεγάλο στοίχημα και ένας κλάδος όπου μπορούμε να μεγαλουργήσουμε, όπως και στο παρελθόν, τόσο στις επισκευές όσο και στις νέες κατασκευές, όπως επίσης και η ανάπτυξη των εγχώριων κατασκευαστών ναυτιλιακού εξοπλισμού, όπου ήδη υπάρχουν λίγοι -σχετικά- αλλά εξαιρετικοί κατασκευαστές. Η ναυτιλία μας μπορεί και πρέπει να εμπνεύσει τους Έλληνες να πρωταγωνιστήσουν και σε άλλους κλάδους. Η δεκαετής κρίση έδωσε σε όλους μας ένα πολύ μεγάλο μάθημα και μας προπόνησε γερά. Η πρωτιά δεν είναι ο στόχος, αλλά η δημιουργία και η ανάπτυξη και άλλων κλάδων – πέραν του τουρισμού και της ναυτιλίας, πρέπει να μας απασχολήσουν. Ένα παράδειγμα είναι η βιομηχανία μας στο σύνολό της. Όταν μπορούμε και είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στη ναυτιλία, σημαίνει πως μπορούμε να τα διακριθούμε και να πρωταγωνιστήσουμε και σε άλλες αγορές. Όπως λέει και ο φίλος μου ο Peter Economides, η Ελλάδα μπορεί να γίνει η Apple της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».
